مقایسه دو روش آمادگی بدنی بر تحکیم (مبتنی بر ارتقاء) حافظه حرکتی آشکار دانشجویان

زمینه و اهداف: با توجه به نقش خواب بر بهبود اجرای مهارت های حرکتی، پژوهشگران به دنبال راهکارهای مؤثر جهت اثربخشی بیش تر خواب شبانه هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آمادگی بدنی (گرم کردن اختصاصی و تسهیل عصبی عضلانی) بر تحکیم (مبتنی بر ارتقاء) حافظه حرکتی آشکار دانشجویان بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نظر هدف، جزء پژوهش های کاربردی محسوب می گردد.  32 دانشجوی پسر واجد شرایط در سال 1395، به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. آزمودنی ها بر اساس نمرات پیش آزمون، در سه گروه کنترل، گرم کردن اختصاصی و تسهیل عصبی عضلانی قرار گرفتند. آزمودنی ها در روز اول پس از انجام تمرینات مربوط به گروه خود و 54 کوشش پرتاب دارت،  بلافاصله در آزمون اکتساب (9 کوشش) شرکت کردند. سپس در صبح روز دوم پس از خواب شبانه، آزمون باز آزمایی (9کوشش) به عمل آمد. برای ارزیابی هماهنگی اندام از میانگین مجذور خطای بهنجار شده استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss v 21 در سطح معناداری 0/05=α و آزمون­های تحلیل واریانس یک طرفه و t همبسته استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که مؤلفه هماهنگی اندام، قبل و بعد از خواب شبانه فقط در گروه گرم کردن اختصاصی معنی دار بوده است. هم چنین نتایج حاکی از تفاوت معنادار آماری   بین دو گروه کنترل و گرم کردن اختصاصی در مؤلفه هماهنگی اندام بعد از خواب شبانه  بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات گرم کردن اختصاصی قبل از اجرای پرتاب دارت بر تحکیم (مبتنی بر ارتقاء) مؤلفه هماهنگی اندام تأثیرگذار است.